Taboe op afvallen

Het blijft me elke keer weer verbazen wat een taboe er nog heerst op afvallen, of anders gezegd: op hulp zoeken bij het afvallen. Maar hulp vragen bij iets wat miljoenen mensen echt lastig vinden, dat vinden mensen blijkbaar gek. Hoe is dat toch zo gekomen? Je zou toch eigenlijk vol trots moeten kunnen zeggen dat je die stap hebt durven nemen? Dat je het vervelend vindt om iets te zwaar te zijn, maar dat je het lastig vindt om zonder stok achter de deur af te vallen en dat je daarom dus hulp hebt ingeschakeld. Of zou het komen omdat anderen dan kunnen vinden dat je zwak bent, omdat je het zelf niet zou kunnen? Dat is natuurlijk onzin, daar is niks zwaks aan. Sterker nog: overgewicht is een wereldwijd gezondheidsprobleem, waar duizenden hooggeleerde studies naar doen. Toch schamen mensen zich ervoor, niet alleen voor hun omgeving, maar ook voor de ‘hulpverlener’ zelf!

Afslanken met professionele hulp

Iedereen die ik nu help om af te vallen, zei tijdens de eerste afspraak dat het toch wel even een drempel was. En dat snap ik ook wel weer.. Het blijft een beetje een lastig onderwerp om over te praten. Niemand zegt vol trots “ik ben een paar kilo te zwaar maar ik ga er nu aan werken hoor”. Terwijl het eigenlijk wel zou moeten! Want hoe stoer is het? Dat je dus wel die stap zet, en dat je er serieus aan gaat werken om over een paar weken al veel lekkerder in je vel te zitten? Want zoals ik al vaker schreef: slank zijn maakt je niet ineens gelukkig. Geluk komt van hele andere dingen. Maar weer zelfvertrouwen krijgen, tevreden zijn met je spiegelbeeld en trots zijn op je eigen kunnen, DAT maakt echt wel gelukkiger! Het is iets waar je nooit, en dat meen ik, nooit spijt van krijgt. Het kost geld, dat klopt, maar ik zie het liever als een investering in jezelf. En je bent het zo waard.

Ken ik je niet ergens van?

Nog een beetje “moeilijker” is het voor de mensen die mij al kennen. Omdat ze bij mij op school hebben gezeten, of omdat we elkaar wel eens tegenkomen bij wederzijdse vrienden of gewoon in de supermarkt. Begrijpelijk dat zij het nog spannender vinden om die stap te zetten! Maar je moet niet vergeten dat ik een beroepsmatige zwijgplicht heb.

Ik zal echt niet gaan rond bazuinen dat je bij mij aan het afvallen bent, net zo min als dat ik het glas wijn uit je handen mep op een feestje of je boodschappenkarretje controleer. Dat staat helemaal los van elkaar.

Bekenden die nu bij me aan het afvallen zijn, ervaren het juist als een flinke stok achter de deur! Want ja, een vreemde stuur je gewoon een appie dat je niet meer komt en klaar. Maar dat doe je bij een bekende toch minder snel. En dat is juist goed, want ik wil ZO graag jouw stok achter de deur zijn. Soms schamen mensen zich voor hun gewicht. Geen zorgen, ik heb hier een opleiding voor gedaan, ik kijk nergens van op. Ik kan alleen maar mega groot respect opbrengen omdat je de stap naar mij hebt durven nemen, en alleen dat motiveert me al genoeg om er samen een succes van te maken.

Kortom, schaam je niet… Been there, done that! Ook ik heb ooit die eerste stap moeten zetten, en nu neem ik hem graag samen met jou J. Ik hoop je snel te zien.

Liefs, Paula