En dan is het alweer bijna zo ver…. Waar blijft de tijd? Terwijl ik dit schrijf moeten de feestdagen nog beginnen, maar ik weet als geen ander dat december de leukste maand van het jaar is, en ook de maand die (helaas) het snelst voorbij gaat door alle drukte.

En het is ook de maand van DE vraag…. Wat zijn jouw goede voornemens?

Misschien doe je er niet aan, want laten we wel zijn; elke dag kan een nieuwe start zijn toch? Toch zijn er veel mensen, waaronder ikzelf, die het nieuwe jaar zien als een nieuwe start, een fris nieuw jaar dat voor je ligt. En dit jaar, dit jaar ga je het echt anders doen! Sporten, lijnen, veel gezonder eten, stoppen met roken, meer sparen, minder op je mobiel kijken, je droombaan vinden, noem maar op… Maar dan…

De eerste dagen

De eerste dagen gaan top, je bent zo gemotiveerd en omdat het zo goed gaat zit je lekker in je vel. Maandag 5 januari ga je dan ook vol goede moed aan het werk, lekker vroeg want dan kan je ’s avonds nog even gaan sporten, ook al ben je in het weekend ook al 2 keer geweest. Er is ’s middags een nieuwjaarsreceptie maar je bent echt van plan even snel je neus te laten zien en dan door te rijden naar de sportschool. Bij de receptie zie je collega’s die je al een tijd niet hebt gezien en het is onverwachts gezellig. Dat ene glas champagne moet kunnen toch? En oh daar zijn de hapjes, weet je wat dan is dat je avondeten. Oeh en je collega uit de straat is er ook, als je met haar mee rijdt kan je nog iets drinken, en je hoorde dat ze zo nog even de stad in gaan voor een hapje. Afijn, twee glazen verder denk je “morgen is een nieuwe dag, dan begin ik gewoon opnieuw! En omdat deze dag toch al verloren is, kan ik net zo goed afsluiten met een broodje shoarma, nu kan het nog.”

Herkenbaar?

Dinsdag 6 januari moet je ook werken. Je wordt wakker met een flinke kater en een smaak in je mond die niet veel goeds belooft… Vandaag zou je opnieuw beginnen, maar in deze staat kan dat toch niet? Je gaat niet naar de sportschool met zo’n bonkend hoofd, en ik krijg echt geen bakje kwark weg nu.. Vet eten is de remedie, ik begin morgen wel weer!

Herkenbaar? Ik denk dat ik voor 90% van de bevolking spreek als zij dit herkennen. Het enige verschil is HOE ga je ermee om? Je hebt 2 opties:

Je denkt “nu is het toch al verloren, ik heb het verpest”, en je gaat door met je leven waar je eigenlijk al niet zo tevreden over was in 2016.

Of… Je zet door! Want 1 slechte dag maakt je niet gelijk dik, net zoals 1 goede dag je ook niet gelijk slank maakt (helaas)… Niet opgeven, er zullen meer van dit soort dagen komen, maar als je daarna gewoon weer opstaat en doorgaat, zal jij gegarandeerd je doel behalen.

Fijne feestdagen!

Liefs Paula